چلسی با نمایشی برق‌آسا و بی‌رحم در استمفوردبریج، بارسلونای ده‌نفره را در هم کوبید و تیم فلیک را وارد بحران کرد.

به گزارش ورزش سه، چلسی در شبی که از همان دقیقه‌های نخست بر بازی مسلط بود، با نمایشی قاطع و منظم، بارسلونا را در استمفوردبریج ۳–۰ شکست داد.

آبی‌اناری‌ها دومین هفته پیاپی است که  در لیگ قهرمانان سه گل دریافت می‌کنند؛ هفته گذشته هم، پیش از فیفا دی، در بروژ سه بار دروازه‌شان باز شده بود. این بار اما فروپاشی بارسا زیر نورافکن‌های استادیوم قدیمی لندن، آشکارتر و دردناک‌تر بود.

بازی با سرعتی سرسام‌آور آغاز شد و خیلی زود هر دو تیم می‌توانستند به گل برسند. چلسی یک گل از انزو فرناندز را به‌خاطر هند مردود شده دید و بارسلونا هم با موقعیت طلایی فران تورس روی پاس یامال می‌توانست بازی را عوض کند، اما ضربه مهاجم بارسا به شکل عجیبی بیرون رفت. چند دقیقه بعد، جریان به شکل کامل به سمت تیم مارسکا برگشت. روی یک کرنر کوتاه، کوکوریا از سمت راست نفوذ کرد و سانتر زمینی‌اش در شلوغی محوطه پس از برخورد به کنده به شکلی عجیب و کمیک وارد دروازه بارسا شد؛ گل به خودی‌ای که نتیجه فشار سنگین چلسی بود. چلسی تا آن لحظه واقعا شایسته و سزاوار یک گل بود.

ضربه اصلی به بارسا درست پیش از پایان نیمه نخست وارد شد. زمانی که آرائوخو با تکلی دیرهنگام و بی‌احتیاط روی کوکوریا، کارت زرد دوم را گرفت و بی‌اعتراض زمین را ترک کرد. بارسایی‌ها نمی‌توانند به خاطر این اخراج بهانه بگیرند. هم خود کوکوریا اخراجش را قبول داشت و هم همه کارشناسان داوری یک صدا گفتند این تصمیم درست بوده است.

ده‌نفره شدن بارسلونا برای تیمی که از پیش هم تحت سلطه چلسی بود، در حکمِ سقوطی قطعی بود. از این لحظه به بعد همه می‌دانستند که تیم فلیک این بازی را خواهد باخت. در دقایقی که سپری شده بود مشخص بود که آنها تیمی نیستند که بخواهند 10 نفره جریان بازی را عوض کنند و کامبک بزنند.

نیمه دوم با همان ریتم ادامه یافت. گل دوم لحظه‌ای ناب از تکنیک و جسارت بود: استوائو از کانال راست با دریبل‌های برق‌آسا کوبارسی را پشت سر گذاشت، و با اینکه بالده تحت فشارش گذاشته بود توپ را از زاویه بسته به طاق دروازه کوبید. شوتی غیرقابل مهار که استمفوردبریج را به تشویق ایستاده واداشت.

امشب نبرد پدیده‌ها بی‌تردید به استوائو تعلق داشت؛ در حالی که لامین یامال یکی از کم‌اثرترین بازی‌هایش را پشت سر گذاشت و عملا از جریان بازی خارج بود و نقشی در ساختار هجومی بارسا نداشت. او تعویض شد تا دنی اولمو جای او را بگیرد؛ تعویضی که هیچ تغییری ایجاد نکرد.

گل سوم نماد فروپاشی کامل دفاع بارسلونا بود. نتو از مرکز زمین نفوذ کرد، فرناندز را در عمق راه انداخت و او هم با حرکتی ازخودگذشته توپ را مقابل دلاپ گذاشت تا مهاجم جوان با ضربه‌ای ساده نتیجه را ۳–۰ کند. از آن‌جا به بعد، بارسا تنها منتظر سوت پایان بود؛ کریستنسن در وقت‌های اضافه شانس ناچیزی برای جبران داشت، اما شوتش فرسنگها دور از چارچوب به اوت رفت.

شبی تلخ برای بارسلونا و شبی درخشان و فراموش نشدنی برای چلسی. تیم مارسکا نه‌تنها پیروز شد، بلکه به همه پیام داد: این چلسیِ نو شده، در اروپا حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.